2020 WIAA Rally to the Valley | Autorally met als doel vrouwen mondiger te maken
Ik heb onlangs een paar Studio Ghibli-films bekeken, Spirited Away, Prinses Mononoke, en Howl's Moving Castle. Naar mijn idee waren ze niet slecht, maar ik begrijp de hype niet die mensen erachter hebben. Spirited Away zonder twijfel moet het iets zijn, gezien hoe het een Oscar won.
Ik begrijp dat de animatie een gestage stroom heeft, het verhaal is eenvoudig en goed gemaakt, maar wat maakt ze zo populair? Het intrigeert me een beetje om erachter te komen.
1- Ik heb deze vraag bewerkt om minder te klinken als een vraag die om meningen vraagt. Ik geloof dat, hoewel de kwestie subjectief kan zijn, deze vraag objectief kan worden beantwoord door feedback en recensies te citeren voor zowel de fanbase, het reguliere publiek als recensenten. Ik geloof dat dit een vraag is die veel mensen bezighoudt en die de moeite waard is om te beantwoorden.
De populariteit van Studio Ghibli komt uiteindelijk neer op de geest, de esthetiek en de gevoeligheden van Hayao Miyazaki, uitgedrukt in hun respectieve verhaal en visuals. Niet elk Ghibli-werk is gelijk gemaakt, degenen waar hij is, zijn vrij gedenkwaardig voor het publiek.
Filmmaker Asher Isbrucker geeft een interessante kijk op Studio Ghibli's aantrekkingskracht in zijn video-essay The Immersive Reality of Studio Ghibli , dat de grootste troef van de studio is voor de blijvende aantrekkingskracht van hun zogenaamde meeslepend realisme .
https://www.youtube.com/watch?v=v6Q6y4-qKac
Terwijl je misschien denkt dat elementen zoals ouders die in varkens worden veranderd (van Spirited Away), of een verhaal over een krijgerprinses opgevoed door wolven (uit Prinses Mononoke) en of zelfs een over WWI-gevechtspiloot die een varken is (van Porco Rosso) misschien niet inboezemen wat sommigen zouden beschouwen als "realisme". De gezamenlijke inspanning en visie van de regisseur en het vermogen van hun animator om te ademen zoals deze fantastische verhalen om hen door hun passie en detail te laten voelen, geven Ghibli-films hun aantrekkingskracht. Door het opbouwen van de wereld kan het publiek hun geloof opschorten en zich inkopen in de door Ghibli gecreëerde wereld waar zelfs de meest fantasierijke en fantastische elementen normaal en alledaags worden.
Het vinden van een balans tussen fantasie en realiteit is vaak erg moeilijk. De schrijvers en de animators ontwikkelen zelfs de meest elementaire en alledaagse elementen vanaf nul, met een altijd zo bijzondere aandacht voor detail, hoe vergezocht of alledaags het ook mag zijn, het voelt nog steeds tastbaar en echt aan voor het publiek. Een dergelijk realisme is niet op een tee gemaakt. Het is geen complete facsimile van het echte leven, maar eerder een analoog ervan, waar regels kunnen worden omgebogen en gebroken om fantasie te creëren. Als iets te echt of te nagebootst voelt, kan het voor een publiek gemakkelijk nep aanvoelen. Dit is waar de animators echt laten zien wat ze kunnen.
Roger Ebert merkte ooit op in een van zijn interviews met Miyazaki:
Ik zei tegen Miyazaki dat ik dol ben op de "gratuitous motion" in zijn films; in plaats van dat elke beweging wordt gedicteerd door het verhaal, zullen mensen soms even zitten, of ze zuchten, of kijken in een stromende beek, of doen iets extra's, niet om het verhaal vooruit te helpen, maar alleen om het gevoel van tijd en plaats en wie ze zijn. 'Daar hebben we een Japans woord voor', zei hij. 'Het heet ma. Leegte. Het is er met opzet.'
In StartpuntLegt Miyazaki zijn onderliggende filosofie uit:
Anime mag dan fictieve werelden weergeven, maar ik geloof niettemin dat het in de kern een zeker realisme moet hebben. Zelfs als de afgebeelde wereld een leugen is, is het de kunst om het zo echt mogelijk te laten lijken. Anders gezegd, de animator moet een leugen verzinnen die zo echt lijkt, dat kijkers zullen denken dat de afgebeelde wereld mogelijk bestaat ...
Miyazaki zei ook dat "animators zelf acteurs zijn". Deze animators moeten rekening houden met de verschillende aspecten van de motivaties van het karakter, en ook met hun onuitgesproken maniertjes en uitdrukkingen. Deze kleine details zorgen voor een connectie met het publiek en maken ze herkenbaar.
Je kunt deze dingen zien als de geanimeerde uitdrukking van beweging, de schijn en vertrouwdheid nabootsen van hoe we onze fysieke wereld waarnemen, het video-essay merkt dingen op zoals Kiki s boog die in de wind blaast (van De bezorgservice van Kiki), de flikkerende lampjes van de Catbus (van Mijn buurman Totoro) of de zwaar aanvoelende bewegingen van de kolossale insectachtige wezens van Nausicaa van de Valley of the Wind, of zelfs hoe Chihiro uit Spirited Away trekt haar schoenen aan en merkt hoe ze de tijd neemt om erop te tikken, ze comfortabel te maken en dan op pad te gaan zoals een echt meisje in het echte leven zou doen.
Niet alleen dat, maar het detail en de moeite die is gedaan om de scène te creëren, bepalen de setting heel goed en zorgen ervoor dat de setting des te echter aanvoelt. Het video-essay vermeldt met name hoe het badhuis erin zit Spirited Away toont verschillende vacatures, slaapplaatsen, zelfs de verschillende soorten zeep en talloze andere details die ervoor zorgen dat elk hun eigen verhaal lijkt te hebben bovenop het hoofdverhaal dat zich met Chihiro ontvouwt. Een andere opmerkelijke scène die wordt genoemd, is het contrast van arbeidsrollen naar geslacht van Irontown in Prinses Mononoke, zoals wat de vrouwen doen terwijl de mannen aan het verzamelen zijn.
Afgezien van de visuele aantrekkingskracht van de kunst en animatie, is het verhaalaspect van Ghibili-werken verdeeld over een spectrum van fantastische, eenvoudige en herkenbare en nostalgische elementen met volwassen thema's. De kern van de meeste Ghibli-series is een coming of age-verhaal, maar de trope wordt niet uitgespeeld als iets nieuws zoals je normaal zou zien bij anime. Deze verhalen doen het heel goed om zich in te leven in het universeel begrepen ideaal en de emoties van de wereld en de personages van het publiek door een combinatie van levendige uitdrukkingen en fantastische elementen op een manier die alleen echt kan worden uitgedrukt door middel van een geanimeerd medium. De studio doet het op een manier die door zijn emotionele en impactvolle uitingen ondermijnt wat het publiek doorgaans verwacht van een geanimeerd werk. Het kan ons er soms aan herinneren wie we zijn als mensen en bescheiden, ijverig en respectvol te zijn ondanks de strijd die op ons pad kan komen. Dergelijke empathie en verbeeldingskracht is waarschijnlijk wat de populariteit van Ghibli-werken aanhoudt.
Dit is een vrij eenvoudig antwoord, maar ik zou zeggen dat de wereld opbouwt. Studio Ghibli is niet bang om je in deze nieuwe en mystieke werelden te plaatsen en als ze dat doen, plaatsen ze je echt in die wereld, voel je je getransporteerd in deze nieuwe wereld en voelt het niet denkbeeldig aan, zoals Studio Ghibli beschrijft de wereld die je je bijna kunt voorstellen als een plek ergens op deze aarde. Als ik ze vergelijk met Pixar (aangezien hun animaties wereldwijd worden nagesynchroniseerd) zou ik zeggen dat het grote verschil tussen de twee is dat Pixar verhalen met de wereld bouwt op basis van wat we al hebben. Gebruik makend van nemo als voorbeeld speelt het verhaal zich voornamelijk af in de oceaan (groot barrièrerif) en Australië, we weten dat het een echte plek is, dus Pixar hoeft niet zo veel aan wereldopbouw te werken terwijl Studio Ghibli dat naadloos doet gedurende de film. We kunnen dit echt zien in het bejubelde Studio G s Weggeest en veel van hun andere films.
Ze zijn zo goed omdat ze creatief, origineel en nieuw zijn. De stijl van de verhalen is ook sprookjesachtig. De wereldopbouw heeft ook veel te maken met hun successen.
Neem bijvoorbeeld de wereld vol energie. Een andere totaal andere wereld voor geestbewoners. Je krijgt te zien hoe de geesten zijn, hoe de levensstijlen van de arbeiders zijn. Hoe de wereld overstroomt na zware regenval, de trein, de stations en buitenwereld naar het badhuis. De heksen, magie, vloek en spreuken.
Wereldopbouw speelt een grote rol in verhalen. Het is vooral de reden waarom Harry Potter 1 zo geweldig was. De eerste keer dat ik diagonale steeg zag, werd ik weggeblazen.
Wat ook geweldig is, is de manier waarop ze de Japanse cultuur weergeven. De animatie, het verhaal en de creativiteit in de films is echt geweldig. Ze geven een gezellige, dromerige en vredige sfeer, dus soms als ik depressief, eenzaam of zelfs als het regent, ga ik gewoon bij het raam staan en begin ik een van hun films te kijken. Zelfs de sfeer in de films is goed.
1- 2 Lees de opmerking van Krazer. Op het moment van schrijven, hoewel het uitgangspunt over het algemeen waar kan zijn, luidt uw antwoord als "gewoon de mening van iemand anders".
